گزارش مهر از یک مرگ تلخ / خداحافظی در اوج

بسکتبال ایران امسال با قهرمانی صباباتری در رقابت های باشگاه های آسیا (تهران) که دراردیبهشت ماه اتفاق افتاد آغازی زیبا و به یاد ماندنی در صفحه روزشمار خود به ثبت رساند. جامعه بسکتبال کشورمان این شادی را با قهرمانی ملی پوشانش در جام ملت های آسیا (ژاپن) و کسب اولین مجوز حضور در المپیک به اوج رساند. بسکتبال و بسکتبالیست ایرانی در این شور وشعف غوطه ور بودند که مرگ ناگهانی بهاء الدین ادب، مرد کهنه کار و عضو هیئت رئیسه فدراسیون بسکتبال - که گرداننده بسیاری از امور اجرایی بود- تلنگر سنگینی را به آنها وارد کرد تا جایی که روزهای متوالی را ماتم زده سپری کردند.

اما شروع مسابقات باشگاهی لیگ برتر و روزهای آفتابی آن که یکی پس از دیگری گرمتر وگرمتر می شدند از سنگینی باراین غم بزرگ تا حدی کم کرد.

فکرمی کردیم شوق ناشی از کسب لوح جهانی اسکار در بسکتبال که از سوی فدراسیون جهانی این رشته (فیبا) نصیب ایران شد حداقل تا پایان سال بسکتبال کشورمان را به تنهایی همراهی کند اما انگار قرار نیست امسال بسکتبال پایانی خوش در انتظار داشته باشد. این موضوع را مرگ "آیدین نیکخواه بهرامی" حکایت می کند.

پسر مودب بسکتبال کشورمان که پنجشنبه هفته گذشته با تیم صباباتری راهی قزوین شده بود وقتی پس از شکست پردیس نسبت به صدرنشینی تیمش مطمئن شد کوله بار سفر بست تا چند روزی را با دوستانش در شمال کشور خوش بگذراند. اما او نمی دانست راهی که در پیش گرفته بازگشتی ندارد.

آیدین که سال 1378 در تیم تهرانی الکترا خود را به بسکتبال کشور معرفی کرد و پس از آن با تجربه دو ساله حضور در رقابتهای باشگاهی کشور با ایران نارا به صباباتری پیوست نمی دانست دیدار روز پنجشنبه آخرین بازی عمر ورزشی و غیر ورزشی او محسوب می شود. او نمی دانست کوله باری که برای گذر از پیچ و خم های جاده چالوس می بندد بار سفر آخرتش را در خود دارد.

اما انگار مهران شاهین طبع که به خاطر از دست دادن یار باوفای تیم خود بغض سنگینی را در گلو تحمل می کرد از این موضوع آگاه بود: "اصلا دلم راضی به سفر کردن آیدین نبود، بهش گفتم نرو اما او برای سفر خود برنامه ریزی کرده و مصمم به اجرای آن بود. ای کاش به حرف من گوش کرده بود و نمی رفت."

برادر بزرگتر و قدبلندتر، صمد نیکخواه بهرامی طی سالهای گذشته قهرمانی های متفاوتی را با این مربی در لیگ برتر، رقابتهای باشگاه های آسیا و غرب آسیا و ... به دست آورده بود که آخرین بار آن هم مربوط به قهرمانی در تورنمنت بین المللی قزاقستان می شد که پیش از شروع لیگ 86 برگزار شد. 

تازه دو سال از ملی پوش شدنش می گذشت. او طی همین مدت توانسته بود به خوبی رضایت مربی تیم ملی و محمدرضا مشحون (رئیس سازمان تیم های ملی بسکتبال) را جلب کند. به همین دلیل وقتی وی از خبر درگذشت ناگهانی این بازیکن مطلع شد خیلی سریع به سفر خود پایان داد و به تهران بازگشت: "اصلا باورکردنی نیست، چرا باید انسانی که هم در تحصیل و هم در ورزش کاملا موفق بوده به این راحتی از بین ما برود. فکر نمی کنم از این پس من، مربیان و بازیکنان تیم ملی بتوانیم به راحتی فضای این تیم را بدون آیدین تحمل کنیم."

حتما محمدرضا مشحون هم مثل بسیاری از اهالی بسکتبال به محض دریافت خبر فوت ملی پوش این رشته صحنه هنرنمایی های وی را در تیم ملی برای خود مرور کرده است. صحنه هایی که دو سال پیش و با اولین حضور آیدین نیکخواه بهرامی در ترکیب 12 نفره تیم ملی که منجر به عنوان ششمی مسابقات قهرمانی آسیا در قطر شد، شکل گرفت.

آیدین در رقابتهای آسیایی دوحه قطر جزء 5 بازیکن برتر ایران بود اما در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا (ژاپن) بسیار فراتر از حد انتظار درخشید. آیدین نیکخواه بهرامی در تمام میادین ژاپن دوید و دوید تا اینکه در فینال با شکست لبنان همراه با سایر هم تیمی هایش جشن قهرمانی آسیا و اولین صعود به المپیک را برپا کرد. صعودی که نتوانست آن را به سرمنزل مقصود برساند.

سانحه دلخراشی که ساعت 4 بامداد روز جمعه بر اثر برخورد شدید اتومبیل حامل 4 سرنشین به گارد ریل های کنار جاده چالوس رخ داد این فرصت را از آیدین گرفت و همچنین بازیکنی را از بسکتبال ایران گرفت که شاید تا مدتها نتوان جای خالی آن را پر کرد.

آیدین نیکخواه بهرامی یک بازیکن معمولی نبود. او یک قهرمان با اخلاق بود که هیچ کس خاطره ای از درگیری او با حواشی زمین مسابقه ندارد. یادآوری این موضوع داغ دل نصرت الله جعفریان دبیر فدراسیون بسکتبال کشورمان را تازه می کند: "آیدین در درجه اول الگوی اخلاقی برای هم تیمی هایش بود. حتی در بدترین شرایط هم آرامش خود را حفظ می کرد و برخورد منطقی داشت. احترام همه و به خصوص بزرگترها را نگه می داشت ورزش ما مثل این بازیکن را کم دارد."

آیدین نیکخواه بهرامی پیش از ترک تهران با دوست، مربی، هم تیمی، تنها برادر و پدر ومادرش خداحافظی کرد بدون اینکه بداند این وداع با یک عمر زندگی است که سلام دوباره ای نخواهد داشت. عمری که از هر کس سراغ آن را می گیریم جز خوبی چیز دیگری از آن به یاد نمی آورد.

قاسم کیانی که حدود 3 سال پیش به عنوان مربی در تیم ملی دانشجویان در کنار آیدین نیکخواه بهرامی بود و با وی در رقابتهای جهانی ازمیر ترکیه عنوان هجدهمی جهان را به دست آورد نیز فقط از خوبی های این بازیکن می گوید: "آیدین جزء بازیکنان تک بسکتبال بود. او برای بسیاری از هم سن و سالهای خودش یک الگوی تمام عیار به حساب می آید. هیچگاه رفتار زشت و دور از شانی از او ندیدم. قطعا تا مدتها جای خالی او در جامعه بسکتبال و ورزش کشور احساس می شود. تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است که یاد و خاطرش را گرامی بداریم."

جامعه بسکتبال با از دست دادن آیدین نیکخواه بهرامی ملی پوش قهرمان و با اخلاق خود ماه های پایانی سال را داغدار خواهد بود.  آیدین نیکخواه بهرامی آخرین وداع خود را با طرفداران و دوستدارانش انجام داد تا ثابت کند "گلچین روزگار عجب با سلیقه است."